1. W dniu, w którym „ziemia ujrzała swego Zbawiciela, zatrzymujemy się na progu zdumienia nad największym wydarzeniem w historii świata. I słyszymy wezwanie psalmisty: Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, / cieszcie się, weselcie i grajcie”. Świętujemy dziś radość z tego, iż Bóg „przemówił do nas przez Syna”. Bóstwo i człowieczeństwo spotykają się ze sobą. Jezus narodził się dla nas, przyszedł na świat w samotności. A my – nie mogąc zasiąść przy stole ze wszystkimi bliskimi nam – jesteśmy w obecności Boga, który wszystko wypełnia.
„Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas”, abyśmy jak pokorni pasterze poszli wszyscy za Prawdą. „Syn Boży przyjmuje ubóstwo mego ciała, abym dostąpił bogactwa Jego Bóstwa. […] wyzbył się swojej chwały, abym miał udział w Jego pełni” (św. Grzegorz z Nazjanzu).