Kościół obchodzi dziś uroczystość Maryi, jako Matki Bożej, przez którą spełniły się obietnice dane całej ludzkości, związane z tajemnicą Odkupienia. Tego dnia z wszystkich przymiotów Maryi czcimy szczególnie Jej macierzyństwo. W ten sposób z pomocą Świętej Bożej Rodzicielki rozpoczynamy również kolejny rok naszego życia. „Gdy nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z Niewiasty”. Maryja otrzymała posłannictwo wydania na świat Jezusa, Zbawiciela wszystkich ludzi. Dzięki Niej Syn Boży stał się człowiekiem, naszym bratem. My zaś staliśmy się dziećmi Bożymi.

Jak zaznacza św. Łukasz, Maryja po narodzeniu Jezusa „zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”. Pełnym miłości sercem Maryja rozważała więc tajemnicę Jezusa. „Tym sposobem – jak zauważa ks. prof. Franciszek Mickiewicz, polski biblista – jawi się Ona nie tylko jako Matka Jezusa Zbawiciela, ale też jako Jego dobra uczennica oraz doskonały mędrzec, który usiłuje zgłębić i zrozumieć wielkie tajemnice Boże, ukryte w wydarzeniach dziejących się wokół niego. […] To właśnie Ona jako Matka mogła najlepiej zaświadczyć, że Jej Syn poczęty za sprawą Ducha Świętego jest w swej istocie Synem Bożym. Dzięki temu […] wszyscy chrześcijanie mogą się od Niej uczyć, jak należy przyjmować słowo Boże: otwartym sercem, z wiarą i posłuszeństwem”.

W 431 roku w Efezie Sobór przyznał Maryi chwalebny tytuł „Bożej Rodzicielki”, ponieważ „Święta Dziewica zrodziła według ciała Słowo Boże, które stało się ciałem”. Maryja urodziła Boga, ale sama nie była Bogiem. Stała się natomiast „świątynią Boga”. II sobór watykański przypomniał: „Maryja, dzięki łasce Bożej wywyższona po Synu ponad wszystkich aniołów i ludzi, jako Najświętsza Matka Boża, która uczestniczyła w tajemnicach Chrystusa, słusznie doznaje od Kościoła czci szczególnej. Już od najdawniejszych czasów Błogosławiona Dziewica czczona jest pod zaszczytnym imieniem Bożej Rodzicielki” (KK 66).

To przez Maryję Bóg wszedł w czas, by go uświęcić. I to przez Nią obdarza nas swoim błogosławieństwem, czyli pochylając się nad nami w swojej Opatrzności, pragnie naszego dobra. Rozpromienione oblicze Boga, który pochyla się nad swoimi dziećmi, oznacza szczególną opiekę, obronę przed zagrożeniami, i obdarowanie potrzebnymi dobrami, tak duchowymi, jak i cielesnymi. W szczególny sposób otwieramy się na dobro, jakim jest pokój. Na całym świecie początek roku kalendarzowego jest okazją do modlitwy o pokój. U Izraelitów słowo „pokój” stawało się również rodzajem pozdrowienia, jak znane nam „szczęść Boże”.

Dziękujmy dziś Maryi także za to, że swą macierzyńską opieką otacza cały Lud Boży, a jako Matka Kościoła, oręduje za nami u Boga. „Zawierzajmy Jej siebie, aby kierowała naszymi krokami w tym nowym czasie, który Pan nam daje, i aby pomagała nam być prawdziwymi przyjaciółmi Jej Syna, a tym samym również odważnymi budowniczymi Jego królestwa w świecie, królestwa światła i prawdy. […] Obyśmy w nowym roku, który rozpoczynamy pod znakiem Maryi Dziewicy, wyraźniej odczuwali Jej matczyną obecność i dzięki Jej opiece, podtrzymywani na duchu, mogli na nowo kontemplować oblicze Jej Syna Jezusa i bardziej zdecydowanie iść drogami dobra” (Benedykt XVI, Audiencja generalna, 2.01.2008).

ks. Leszek Smoliński

źródło:wiara.pl