W dzisiejszą niedzielę powracamy do Wieczernika. Powracamy do wydarzeń, które miały miejsce tuż przed męką, śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa. Możemy zauważyć, jak po wyjściu Judasza z Wieczernika zmienia się atmosfera, jak zmienia się klimat wśród tam przebywających. Jezus, przebywając na ziemi wśród swoich uczniów, pragnie im pozostawić bardzo ważne przykazanie: Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali (J 13, 34-35).
Trudne wezwanie, ale jakże autentyczne i w dalszym ciągu potrzebne. Łatwo powiedzieć, trudniej wykonać. Jednak patrząc na życie naszego Mistrza, musimy zauważyć, że nie tylko On sam dał nam to przykazanie, ale też sam poszedł jego drogą. W sposób szczególny dokonało się przez Jego śmierć na krzyżu: Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich (J 15, 13). Tuż przed swoim pojmaniem, świadomy tego, kto Go wyda, kieruje do Judasza słowa pełne miłości: Przyjacielu, po coś przyszedł? (Mt 26, 50). W ten sposób swoim świadectwem, chce nam pokazać, że jest to prawdziwie nowe przykazanie. Nie jest ono jak prawa Starego Testamentu. Zachęca nas to przykazanie do miłości każdego, do miłości względem wszystkich ludzi.
Jednak, kiedy myślimy o życiu w duchu przykazania miłości, mogą rodzić się w nas różne wątpliwości. Możemy powiedziecie sobie: ja tak nie potrafię żyć. Może pojawiać się to zwłaszcza, kiedy mam okazywać miłość wobec ludzi obcych, ludzi, których nie potrafię zrozumieć, ludzi, którzy są dla mnie trudni, którzy mogli wyrządzić wobec mnie zło. Tymczasem musimy sobie uświadomić, że niewiele zmieni się w naszym życiu, dopóki nie zaczniemy tym przykazaniem prawdziwie żyć, dopóki ludzie żyjący obok nas nie będą widzieć, że żyjemy przykazaniem miłości. Będzie to dla nas również okazja do dawania świadectwa naszej wierze.
Papież Franciszek w rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański mówił:
(...) Miłość jest miarą wiary, a wiara jest duszą miłości. Nie możemy już teraz oddzielać życia religijnego, pobożności od posługi dla braci, tych konkretnych braci, których spotykamy. Nie możemy już teraz oddzielać modlitwy, spotkania z Bogiem w sakramentach od słuchania bliźniego, bycia blisko jego życia, a szczególnie jego ran. Pamiętajcie o tym: miłość jest miarą wiary. Jak bardzo kochasz? I każdy sobie odpowiada. Jaka jest Twoja wiara? Moja wiara jest taka, jak miłuję. Wiara zaś jest duszą miłości. (...) I musimy zadać sobie pytanie, czy kiedy spotykamy jednego z tych braci, potrafimy w nim rozpoznać oblicze Boga: czy jesteśmy do tego zdolni?
Przykład takiego postępowania możemy zobaczyć w życiu uczniów Jezusa Chrystusa. Tych, którzy po Jego zmartwychwstaniu głosili Ewangelię, jak i tych, którzy przez wieki, aż do dnia dzisiejszego idą wiernie za wskazaniami swojego Mistrza. Wśród nich są ogłoszeni przez Kościół święci, ale i zwykli prości ludzie, którzy żyją swoim zwyczajnym, prostym życiem. To oni powinni być dla nas wsparciem w podążaniu drogą wyznaczoną nam przez przykazanie miłości.
Dziś po raz kolejny zostaliśmy wezwani przez naszego Pana do miłości. Podejmijmy to wezwanie, uwierzmy w to przykazanie i chciejmy nim żyć każdego dnia. A z pewnością i On sam nas wspomoże w tej drodze.
źródło:slowo.redemptor.pl
Parafia
Matki Bożej Różańcowej
Niepołomice - Jazy
Menu
© Copyright 2022 | parafiambrniepolomice.pl
Dane Adresowe
Niepołomice-Jazy
Parafia MB Różańcowej
os. Suszówka 1,
32-005 Niepołomice
tel. 12 281 20 28
parafiambrniepolomice.pl
Nr konta bankowego parafii:
62861900060060060008080001
Dom Bożego Narodzenia
ul, Zabierzowska 24
32-005 Niepołomice
tel. 12 281 37 01
tel. 12 281 19 84